Najczęściej zadawane pytania (229) Ortografia (592) Interpunkcja (198) Wymowa (69) Znaczenie (264) Etymologia (306) Historia języka (26) Składnia (336) Słowotwórstwo (139) Odmiana (333) Frazeologia (133) Poprawność komunikacyjna (190) Nazwy własne (439) Wyrazy obce (90) Grzeczność językowa (41) Różne (164) Wszystkie tematy (3320)
w:
Uwaga! Można wybrać dział!
Ortografia2011-09-22
Zajmujemy się tłumaczeniami na potrzeby rynku gier komputerowych. Wiele postaci w takich grach posiada specjalne umiejętności, czary lub moce, które w języku angielskim zawsze zapisywane są wielką literą (wszystkie człony, np. Freezing Shot, Burning Arrow). Zastanawialiśmy się, jaki zapis takich nazw w języku polskim byłby najbardziej poprawny? Przytoczę przykład: „Mogą też uspokajać wrogów za pomocą głosu smoka”. Głos smoka jest rodzajem magicznego okrzyku wydawanego przez bohatera, jego oryginalna nazwa to Dragon Voice. Czy zapis: „Mogą też uspokajać wrogów za pomocą Głosu Smoka” byłby niepoprawny z punktu widzenia ortografii polskiej?
Nie ma żadnego uzasadnienia dla pisowni tych wyrazów w polskim tłumaczeniu wielkimi literami. Poprawnie będzie zatem tylko: mrożący strzał i płonąca strzała (o ile moje tłumaczenie oddaje to, co istotnie wyrażają angielskie słowa) oraz głos smoka.
Katarzyna Mazur
Ortografia2011-09-22
Sorbento-nawóz czy sorbentonawóz? Jak pisać: z kreską czy bez kreski? Jest nawóz zawierający zarówno składniki pokarmowe, jak również aktywny sorbent, wpływający korzystnie na zmianę właściwości gleb.
Poprawnie będzie sorbentonawóz. Jest to złożenie nadrzędno-podrzędne (jeden człon dookreśla drugi) o obu podstawach rzeczownikowych, zbudowane podobnie do formy żelazobeton ‘beton wzmocniony prętami z żelaza’. Wyrazy tego typu piszemy w ciągu, czyli jako jedno słowo, bez dywizu i bez spacji.
Katarzyna Mazur
Ortografia2011-09-21
Jak napisać poprawnie, wykorzystując cyfrę: 5-cio latki; 5cio latki; 5ciolatki; 5-cio-latki?
Każda zaproponowana forma jest błędna. Jeśli chodzi o zapis cyfrowo-słowny rzeczownika pięciolatki, to jedyną jego poprawną wersją będzie 5-latki.
Katarzyna Mazur
Ortografia2011-09-21
Czy w języku polskim można użyć formy old schoolowy, czy tylko oldschoolowy. Jak można to zastąpić w języku młodzieżowym?
W polszczyźnie mamy ten przymiotnik, ale Wielki słownik ortograficzny PWN notuje go tylko zapisie oldskulowy, choć np. w Słowniku polszczyzny potocznej Macieja Czeszewskiego znajdziemy jako oboczny także zapis oldschoolowy. Wyrażenie *old schoolowy jest utworzone niezgodnie z regułami języka polskiego.
Z moich obserwacji wynika, że forma oldksulowy jest zadomowiona w języku młodzieżowym, nie ma zatem powodu, by jej w odpowiednich sytuacjach unikać.
Katarzyna Mazur
Różne2011-09-21
Proszę o pomoc w pewnej sprawie. Oto fragment poematu, w którym piątoklasiści w ramach kartkówki mieli wskazać epitety: „(...) Z otworu czarnej strzechy, jak z warkocza wstęgi;/ I słońce usta sennych promykiem poranka (...)”.
Mam pewne wątpliwości co do zasadności wskazania przez nauczycielkę jako epitetu wyrażenia usta sennych. Bardzo proszę o wyjaśnienie.
W przytoczonym przez Panią fragmencie Pana Tadeusza epitetem będzie m.in. samo słowo sennych, które należy potraktować jako rzeczownikowe określenie wyrazu usta (na gruncie składni powiedzielibyśmy, że jest to dla wyrazu usta przydawka rzeczowna w związku rządu).
Całe wyrażenia usta sennych nie jest natomiast żadnym rozbudowanym epitetem dla innego wyrazu, zatem jeżeli tak wskazała nauczycielka, nie do końca była w zgodzie z prawdą. Posługując się terminologią gramatyczną, nazwiemy je natomiast frazą dopełnieniową podrzędną względem czasownika drażni (por. „I słońce usta sennych promykiem poranka/ Drażni, jak dziewczę kłosem budzące kochanka”).
Katarzyna Mazur
Odmiana2011-09-21
Proszę o odpowiedź, która wersja jest poprawna: 1. skupisko śnieżyczek przebiśniegów; 2. skupisko śnieżyczki przebiśnieg, 3. skupisko śnieżyczek przebiśnieg.
W nazwach złożonych o charakterze zestawień, których człony wchodzą ze sobą w związek zgody, musimy odmienić je oba, a zatem poprawnie składniowo i semantycznie będzie skupisko śnieżyczek przebiśniegów.
Katarzyna Mazur
Składnia2011-09-21
Chciałam zapytać o poprawność zdania Organizacja zajmuje się promocją i prowadzeniem działań dotyczących osób niepełnosprawnych. Zastanawiam się, do którego ze słów: promocji czy działań odnosi się wyraz dotyczących (czy należy to słowo zmienić?).
Wyraz dotyczących występuje tu w dopełniaczu, musi się więc łączyć z jakimś nadrzędnym względem niego rzeczownikiem, który ma tę samą wartość kategorii przypadka. Takim rzeczownikiem w dopełniaczu jest słowo działań, należy zatem przyjąć, że to właśnie do niego odnosi się imiesłów przymiotnikowy dotyczących. Nie może się łączyć natomiast ani ze słowem promocją, ani z wyrazem prowadzeniem, bo ich obu użyto w narzędniku.
A całego zdania absolutnie nie trzeba zamieniać – jest zupełnie sensowne i poprawne składniowo.
Katarzyna Mazur
Różne2011-09-21
Chciałam zapytać, w jaki sposób zapisać (w cudzysłowie czy bez, a może kursywą) – warsztaty i pokazy – „Sztuka i Kino”, „Kocham Kino” (Czy drugi rzeczownik należy pisać z wielkiej litery?), „Warszawskie wakacje filmowe”?
Indywidualne nazwy imprez piszemy wielką literą, a zatem na pewno dobrze będzie zarówno: Sztuka i Kino; Kocham Kino; Warszawskie Wakacje Filmowe, jak i dużą literą i w cudzysłowie, czyli „Sztuka i Kino”; „Kocham Kino”; „Warszawskie Wakacje Filmowe”.
Jeśli są to niejako tytuły odsłon imprez i w zapisie poprzedzimy je właściwymi nazwami pisanymi wielkimi literami, możemy owe tytuły notować w cudzysłowie i z tylko pierwszą literą pierwszego członu wielką i z pozostałymi małymi, np. Spotkania ze Sztuką „Kocham Kino”.
Katarzyna Mazur
Odmiana2011-09-21
Mam nadzieję, że pomożecie:) Otóż od dłuższego czasu szukam informacji na temat słowa patrzałam. Używam tej formy chyba od zawsze i nigdy jakoś nie zwracałam na to uwagi, aż ktoś z innego województwa zaczął mnie poprawiać na patrzyłam. Nie chcę popełniać błędu, dlatego się tym zainteresowałam, ale zauważyłam, że zdania są bardzo podzielone. Gdzieś wyczytałam, że to się wzięło z gwary śląskiej. Ja własnie jestem ze Śląska dlatego może nikt wcześniej nie zwrócił na to uwagi tylko dopiero mieszkaniec Wrocławia:) Proszę mi powiedzieć czy słowo patrzałam jest dopuszczalne i czy faktycznie wynika ono z naszej śląskiej gwary.
Już rozwiewam wszelkie wątpliwości. Patrzałam to zupełnie poprawna w języku ogólnopolskim forma 1. osoby rodzaju żeńskiego w czasie przeszłym od czasownika patrzeć. Zaś patrzyłam ma takie same wartości kategorii fleksyjnych, ale jest utworzona od czasownika patrzy, również występującego w polszczyźnie ogólnej. Informacji na ten temat można poszukać np. w Słowniku gramatycznym języka polskiego (Saloni i in.) oraz w Nowym słowniku poprawnej polszczyzny M. Bańki.
Katarzyna Mazur
Składnia2011-09-21
Czy zacytowany poniżej tytuł z tabloidu jest poprawny: Joanna i Marta Krupa. Wszyscy ICH (?!) pragną, tylko my je mamy. Jeśli mam rację, jest w nim błąd gramatyczny (moim zdaniem zamiast ICH powinno być JE!!!).
Niestety muszę Panią zmartwić – zaimek osobowy on w przywołanym tytule został użyty poprawnie, czyli ich jest tu zupełnie właściwe.
W tym zdaniu czasownik pragnąć narzuca dopełnieniu wyrażonemu zaimkiem formę dopełniacza (bo: pragnę czegoś, nie *pragnę coś, por. pragnę spokoju, źle: *pragnę spokój), zaś liczbę (mnogą) i rodzaj (niemęskoosobowy) uzgadniamy z frazą Joanna i Marta. A forma dopełniacza liczby mnogiej rodzaju niemęskoosobowego zaimka on to właśnie ich.
Zatem musimy przyjąć, że błędu w miejscu przez Panią wskazanym nie ma. Ale w innym jest. Otóż w pierwszej części tytułu nazwisko kobiet wzorcowo powinno być zapisane w liczbie mnogiej, a więc dobrze będzie Joanna i Marta Krupy.
Katarzyna Mazur
Poprawność komunikacyjna2011-09-21
Chodzi o zagadnienie ilość/liczba. Dokładnie w zdaniu: Do podjęcia decyzji eksperci potrzebują także znacznie większej niż gdzie indziej ilości informacji, większej liczby propozycji lokalizacji. Czy odnośnie do słowa informacja lepiej stosować określenie ilość czy liczba?
Przyjmuje się, że z rzeczownikami niepoliczalnymi (a takim jest w zacytowanym zdaniu rzeczownik informacja) łączy się słowo ilość, zaś z policzalnymi (tu właśnie rzeczownik propozycja jest policzalny) wchodzi w związki wyraz liczba. A zatem zdanie w takiej wersji, jak Pani podała, jest zapisane idealnie.
Katarzyna Mazur
Różne2011-09-21
Moje pytanie dotyczy podziału na rodzaj przymiotnika, rzeczownika i czasownika. Czy w l. pojedynczej wyróżniamy r. męski, żeński i nijaki, a w l. mnogiej r. męskoosobowy i niemęskoosobowy (czy po prostu r. męski, żeński i nijaki)? W poradniku językowym spotkałam się z podziałem l. pojedynczej na męski (w ramach którego wydzielamy m.in. r. męskoosobowy), żeński i nijaki?
W szkolnych gramatykach przyjmuje się, że kategoria rodzaju rzeczowników, przymiotników, zaimków i czasowników ma trzy wartości w liczbie pojedynczej (r. męski, żeński i nijaki) oraz dwie w mnogiej (niemęskoosobowy i męskoosobowy). Jest to jednak dość niewygodne stanowisko, jeśli chodzi o interpretowanie rodzaju rzeczowników. Trzeba by bowiem w jego świetle przyjąć, iż dany rzeczownik ma dwa rodzaje, a każdy z nich ujawnia się tylko w jednej z liczb.
W związku z niedostatkami przedstawionej wyżej propozycji w dokładniejszym, bardziej akademickim ujęciu wyróżnia się generalnie pięć rodzajów rzeczownika: żeński, nijaki oraz męskoosobowy, męskozwierzęcy i męskorzeczowy. Tylko w przypadku rzeczowników plurale tantum (a więc mających jedynie liczbę mnogą, jak np. nożyce, drzwi) mówi się o rodzajach męskoosobowym i niemęskoosobowym.
Podzielenie dawnego rodzaju męskiego rzeczowników na trzy grupy ma związek z pewnymi prawidłowościami w odmianie słów należących do tej części mowy. Otóż okazuje się, że dla niektórych rzeczowników męskich biernik liczby pojedynczej jest równy mianownikowi liczby pojedynczej, a ponieważ rzeczowniki te odnoszą się zazwyczaj do bytów nieożywionych, ich rodzaj nazwano męskorzeczowym (por. M lp. (to) stół = B. lp. (widzę) stół). Inna grupa rzeczowników męskich ma biernik liczby mnogiej równy dopełniaczowi liczby mnogiej – są to rzeczowniki męskoosobowe, bo w ich gronie przeważają nazwy ludzi płci męskiej (por. D. lm. (nie ma) panów = B. lm. (widzę) panów). Natomiast rzeczowniki męskie, których biernik liczby pojedynczej jest równy dopełniaczowi liczby pojedynczej, a biernik liczby mnogiej mianownikowi liczby mnogiej, należą do rzeczowników męskozwierzęcych (są one najczęściej nazwami zwierząt; por. D. lp. (nie ma) kota = B. lp. (widzę) kota oraz M lm. (to) koty = B. lm. (widzę) koty) .
Oczywiście w kontekście czasowników i przymiotników, a także zaimków odmiennych używa się nawet w środowisku akademickim najczęściej podziału bazującego na tym szkolnym, czyli mówi się o rodzajach męskim, żeńskim i nijakim w liczbie pojedynczej oraz męskoosobowym i niemęskoosobowym w liczbie mnogiej. Ewentualnie w liczbie pojedynczej wyróżnia się rodzaj męskoosobowy, męskozwierzęcy, męskorzeczowy, żeński i nijaki, a w mnogiej męskoosobowy i niemęskoosobowy.
Ujęcie akademickie, choć moim zdaniem bardziej przekonujące, ma jednak swoje słabsze strony, ponieważ nieco komplikuje, a w każdym razie dla nieobeznanych z tematem czyni mniej jasnym, analizę związków rzeczownika z czasownikiem lub przymiotnikiem czy zaimkiem. Bezdyskusyjne jest to, że w wypowiedzeniu Małe koty biegały po podwórku wyrazy małe, koty oraz biegały wchodzą w związek zgody, czyli powinny mieć takie same wartości wspólnych kategorii gramatycznych, w tym kategorii rodzaju. Ale można powiedzieć, że z ich opisu to na pierwszy rzut oka nie wynika: forma koty ma wg tej propozycji rodzaj męskozwierzęcy, a małe i biegały – niemęskoosobowy.
Katarzyna Mazur
Różne2011-09-21
Moje pytanie dotyczy imiesłowów. Czy imiesłów jest jedną z form czasownika, a może jest jakąś oddzielną częścią mowy (tzn. nie jest ani czasownikiem, ani przymiotnikiem)? Czy wyrazy: śmiejący, wypoczęty, uradowany, usatysfakcjonowany należą do imiesłowów? Jedna z polonistek zaliczyła do imiesłowów również wyraz uśmiechnięty, który według mnie jest klasycznym przymiotnikiem.
We fleksji przyjmuje się, że imiesłów jest jedną z form fleksyjnych czasownika. (Inna rzecz, że badacze zajmujący się słowotwórstwem część imiesłowów [dokładnie imiesłowy przymiotnikowe] uważają za przymiotniki derywowane od czasowników). Na pewno jednak imiesłowy nie są osobną częścią mowy.
Co do formy uśmiechnięty – uważa się ją za przymiotnik, choć faktycznie nieco przypomina ona imiesłowy przymiotnikowe bierne typu zwichnięty, uprzątnięty. Jednak musimy pamiętać, że imiesłowy bierne są tworzone tylko od czasowników przechodnich i jako ich formy mogą występować w konstrukcjach biernych (por. ktoś zwichnął nogę – noga została zwichnięta przez kogoś; ktoś uprzątnął pokój – pokój został uprzątnięty przez kogoś). Tymczasem czasownik uśmiechnąć się, którego, rzekomo, formą fleksyjną miałby być wyraz uśmiechnięty, jest nieprzechodni (por. niemożliwą konstrukcję *Marek został uśmiechnięty przez Jarka), a więc imiesłowów biernych nie tworzy.
Przymiotniki typu uśmiechnięty, słowotwórczo pochodne od czasowników i formą przypominające prawdziwe imiesłowy bierne, ale same mające znaczenie czynne (por. uśmiechnięty Marek to Marek, który sam wykonał czynność uśmiechania się), nazywamy tzw. imiesłowami rezultatywnymi czynnymi, z naciskiem na słowo tzw.
Do tych quasi-imiesłów powinniśmy zaliczyć też z Pani listy wyraz wypoczęty. Natomiast uradowany i usatysfakcjonowany to typowe, regularnie utworzone imiesłowy przymiotnikowe bierne, zaś śmiejący to typowy imiesłów przymiotnikowy czynny.
Oczywiście wszystkich tych rozważań dokonuje się na poziomie akademickim, nauczycielka w szkołach niższego stopnia miała, moim zdaniem, prawo do posłużenia się pewnym uproszczeniem, jeśli tłumaczyła dzieciom czy nawet młodzieży, czym są imiesłowy.
Katarzyna Mazur
Nazwy własne (pisownia i odmiana)2011-09-21
Jeśli ktoś nazywa się Mark Schutze i gdy chcemy napisać, że odbędzie się jego wykład, to jak napisać: Marka Schutzego czy Marka Schutze’a.
Męskie nazwiska obce zakończone w wymowie na -e odmieniamy prawie tak jak nijakie przymiotniki, czyli: M. Mark Schutze, D., B. Marka Schutzego, C. Markowi Schutzemu, N. Markiem Schutzem, Ms. o Marku Schutzem. (Podobnie jest z bardziej znanym wśród polonistów nazwiskiem Linde). Jak widać, w narzędniku i miejscowniku mamy tu końcówkę -em, choć w przymiotnikach nijakich byłoby -ym, i stąd to „prawie” w pierwszym zdaniu.
Katarzyna Wyrwas
Nazwy własne (pisownia i odmiana)2011-09-21
Bardzo proszę o rozstrzygnięcie wątpliwości związanych z nazwą miejscowości Nowe Marzy (woj. pomorskie). Jak należy wymawiać drugi człon: [marzy] czy [mar-zy]? Jak odmieniamy tę nazwę?
Ważna to nazwa, ponieważ miejscowość owa jest punktem końcowym odcinka autostrady A1 prowadzącego z Gdańska. Lokalna wymowa drugiego członu to [mar-zy], co nie powinno nikogo dziwić, jako że Marzy to rzeczownik w liczbie mnogiej. Należy dodać, że jest to rzeczownik rodzaju żeńskiego Marza – dawny, staropolski ludowy odpowiednik imienia Maria. Na wzmiankę o tym, że imię Maria w polszczyźnie przejęto pierwotnie z łaciny w postaci Marza i w tej formie było używane w gwarach do XVI wieku, natrafiamy w Słowniku etymologicznym języka polskiego Aleksandra Brücknera i w artykule Witolda Taszyckiego z 1938 roku. Pod wpływem Kościoła zastąpiono Marza formą Maryja bliższą wersji łacińskiej. Marza zachowała się do naszych czasów jedynie w kilku nazwach miejscowych (jak np. Świętomarza) i botanicznych (jak marzymiętka).
Nie wiadomo dokładnie, jaka była wymowa tego imienia w staropolszczyźnie.
Jeśli idzie o odmianę omawianej nazwy miejscowej, to wygląda ona następująco: D. Nowych Marzów, C. Nowym Marzom, B. Nowe Marzy, N. Nowymi Marzami, Ms. Nowych Marzach. Są to również formy używane lokalnie.
Katarzyna Wyrwas
Ortografia2011-09-18
Mam pytanie dotyczące pisowni tytułu „Władca Pierścieni”. Spotkałam się z dwiema wersjami zapisu – pierwsza – jw., w drugim wariancie zaś pierścieni występuje pisane z małej litery. Która wersja jest poprawna?
Aby pozostać w zgodzie z prawidłami polskiej ortografii, należy wielką literą napisać jedynie pierwszy wyraz tytułu, czyli „Władca pierścieni”. Pisownia „Władca Pierścieni” nawiązuje do ortografii angielskiej, w której wszystkie elementy tytułów (oprócz przedimków, przyimków, spójników) pisze się wielkimi literami.
Katarzyna Wyrwas
Nazwy własne (pisownia i odmiana)2011-09-18
Moja wątpliwość dotyczy odmiany imienia Leia. Czy dopełniacz, celownik i miejscownik powinny brzmieć Leii czy może Lei?
Jeśli chcemy odmieniać to imię w polszczyźnie (a jego forma jest do tego stworzona), mamy tylko jedną możliwość – Lei. Kierujemy się fonetyką, czyli wymową imienia [leja], analogiczną do „nadzieja”, „zawieja”, które w wymienionych przypadkach zależnych przybierają tradycyjną formę „nadziei”, „zawiei”. Na temat wątpliwości związanych z odmianą nazw pospolitych i własnych tego rodzaju pisałam już kiedyś w poradni w odniesieniu do odmiany nazwiska Kreja, proszę więc skorzystać z naszego archiwum.
Katarzyna Wyrwas
Nazwy własne (pisownia i odmiana)2011-09-18
Niedawno ukazała się „Gazeta Polska Codziennie”,a ja mam wątpliwość dotyczącą odmiany tej nazwy. Czy należy pisać np. „Gazetę Polską Codziennie”, czy też „Gazetę Polską Codzienną”? Gdyby tytuł brzmiał „Gazeta Polska Codzienna”, nie miałbym wątpliwości, ale niestety pomysłodawcy tej nazwy uprzykrzyli mi życie (w ramach obowiązków służbowych przytaczam informacje podawane przez różne media).
Tytuł gazety składa się z trzech członów, z których dwa początkowe są odmienne (rzeczownik i przymiotnik), trzeci natomiast odmianie nie podlega (jako przysłówek). Skoro pomysłodawcy użyli wyrazu nieodmiennego, to należy odmieniać jedynie elementy „Gazeta Polska”.
Katarzyna Wyrwas
Znaczenie2011-09-18
Płeć jest cechą (przymiotem), a nie rzeczą. Nazwy płci prawidłową polszczyzną nazywamy przymiotnikami, a nie rzeczownikami. Prawidłowymi wysłowieniami przymiotnikowymi będzie płeć żeńska i męska, a o osobnikach zwierzęcych samicza i samcza.
Rzeczownikami nazywamy rzeczy, a więc w tym przypadku same osobniki danej płci. O innych rzeczach (z wyjątkiem osobników) i działaniach jakąś cechą charakterystycznych dla danej płci wysławiamy się przymiotnikiem, np.: zachowania męskie, działania samicze, odzież męska. Czy tak?
W zasadzie Pani/Pana wywody są trafne, ale koniecznych jest kilka uściśleń.
Płcią nazywamy nie tylko cechę danego osobnika. Rzeczownik ten w drugim swoim znaczeniu odnosi się też do ogółu osobników o identycznych właściwościach (por. definicję w Uniwersalnym słowniku języka polskiego. Ponadto przymiotniki męski i żeński mogą być też stosowane nie tylko w kontekście nazw ludzi, ale także przy nazwach innych organizmów, w tym roślin i zwierząt (mówimy np. o kwiatach żeńskich i męskich).
Katarzyna Mazur
Odmiana2011-09-07
Ostatnio spotkałam się z nazwą: Regionalne Obserwatoria Terytorialne i skrótowcem ROT. W jaki sposób należy odmieniać ten skrótowiec? Czy jest określona reguła odmiany skrótowców pochodzących od nazw w liczbie mnogiej?
Skrótowiec ROT możemy pozostawić bez odmiany lub odmieniać jak rzeczownik męski nieżywotny (rodzaj skrótowca ustaliliśmy tu na podstawie wymowy) w następujący sposób: M. ROT, D. ROT-u, C. ROT-owi, B. ROT, N. ROT-em, Ms. Rocie – zwracam uwagę na formę miejscownika, pisaną bez dywizu i z tylko jednym wersalikiem.
Fakt, że podany skrótowiec został utworzony od nazwy własnej z głównym członem w liczbie mnogiej, ma częściowo wpływ na jego fleksję, ale przede wszystkim a składnię.
Otóż jeśli przyjmiemy, że rodzaj i liczba skrótowca są takie same, jak rodzaj i liczba nadrzędnego członu nazwy rozwiniętej, którą on zastępuje (tu: obserwatoria), wówczas musimy przyjąć, że skrótowiec ten ma tylko liczbę mnogą, a rodzaj niemęskoosobowy, ale jednocześnie jest nieodmienny. Poprawne zdania z tak zinterpretowanym skrótowcem ROT to np. ROT zorganizowały konferencję; Pracuję w polskich ROT; Zapraszamy do naszych ROT.
Można też każdemu skrótowcowi nadać liczbę i rodzaj na podstawie wymowy (jakie są wytyczne, pisaliśmy już w naszej poradni). Jeśli posłużymy się tą metodą, ROT będzie miał właśnie rodzaj męski nieżywotny i liczbę pojedynczą. Tak zinterpretowany ROT jest albo nieodmienny, albo przyjmuje końcówki jak rzeczowniki pospolite. Dobre zatem będą zdania: ROT zorganizował konferencję; Pracuję w polskim Rocie, ale też: Pracuję w polskim ROT, Zapraszamy do naszego ROT-u, ale i: Zapraszamy do naszego ROT.
Należy tylko pamiętać, aby w konkretnym tekście zawsze tak samo traktować dany skrótowiec, tzn. zawsze nadawać mu ten sam rodzaj i liczbę i albo (jeśli można) odmieniać go za każdym razem, albo nie odmieniać wcale.
Katarzyna Mazur

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166